మధ్వాచార్యుడు
మధ్వాచార్యులు (కన్నడ:ಶ್ರೀ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು) ద్వైత వేదాంతాన్ని బోధించిన మతాచార్యులు. మధ్వాచార్యులు నిలిపిన సాంప్రదాయాలను పాటించేవారిని మాధ్వులు లేదా మధ్వమతస్థులు అని పిలిస్తారు. మధ్వాచార్యుడు, హనుమంతుడు మరియు భీముడు అనంతరము వాయు దేవునకు తృతీయ అవతారమని నమ్ముతారు.
మద్వాచార్యులు ఉడిపి వద్ద నున్న పాజక గ్రామంలో 1238 సంవత్సరంలో విజయదశమి రోజున జన్మించారు. మధ్వాచార్యుని జీవిత కథను రచించిన నారాయణ పండితాచార్యులు ఆయన తల్లిదండ్రుల పేర్లను మధ్యగేహ భట్ట, వేదవతి లుగా పేర్కొన్నారు. ఆయనకు మొదట్లో వాసుదేవ అని పేరు పెట్టినా తరువాతి కాలంలో పూర్ణప్రజ్ఞ, ఆనందతీర్థ, మధ్వాచార్యులుఅనే పేర్లతో ప్రసిద్ధి పొందారు.
బాల్యంలో ఉండగానే వాసుదేవ ఆధ్యాత్మిక విషయాలవైపు ఆసక్తి చూపుతూ వాటిని ఆకళింపు చేసుకునేవాడు. పదకొండేళ్ళ పిన్న వయసులోనే సన్యాసం వైపు ఆకర్షితుడయ్యాడు. ఉడుపి సమీపంలో నివసిస్తున్న, ఆకాలంలో ప్రముఖ ఆధ్యాత్మిక గురువుగా పేరుగాంచిన అచ్యుతప్రజ్ఞ అనే గురువు ద్వారా సన్యాస దీక్షను స్వీకరించాడు. అప్పుడే ఆయన పేరు పూర్ణప్రజ్ఞుడు గా మారింది.
ఒక నెల తరువాత ఓ తర్క శాస్త్ర పండితుల బృందాన్ని తన వాదనా పటిమతో ఓడించాడు. ఆయన ప్రజ్ఞకు అబ్బురపడిన అచ్యుతప్రజ్ఞ ఆయన్ను వేదాంత పరమైన అంశాలపై అధిపతిగా నియమించి ఆనందతీర్థ అనే బిరుదు కూడా ఇచ్చాడు.
యుక్తవయస్సులో ఉండగానే మధ్వాచార్యుడు దక్షిణ భారతదేశమంతా పర్యటించాలని సంకల్పించాడు. అనంతశయన, కన్యాకుమారి, రామేశ్వరం, శ్రీరంగం మొదలైన క్షేత్రాలను సందర్శించాడు. ఎక్కడికి వెళ్ళినా తాను తెలుసుకున్న తత్వాన్ని ప్రజలకు ఉపన్యాసాల రూపంలో తెలియజెప్పేవాడు. మూఢనమ్మకాల్ని వ్యతిరేకించాడు. వాటిని ఆధ్యాత్మికతతో ముడిపెట్టకూడదని భావించాడు. అలా ఆయన ప్రబోధించిన తత్వం దేశవ్యాప్తంగా పండితుల్లో చర్చలు రేకెత్తించగా సనాతన వాదుల నుంచి వ్యతిరేకత కూడా ఎదురైంది. కానీ ఆయన వేటికీ చలించలేదు. యాత్ర పుర్తి చేసుకుని ఉడుపి చేరుకోగానే భగవద్గీత పై తన భాష్యాన్ని రాయడం ప్రారంభించాడు.
తన ద్వైత సిద్ధాంతాన్ని నిరూపించడానికి మధ్వాచార్యుడు ఉపనిషత్తులకు, బ్రహ్మసూత్రాలకు, భగవద్గీతకు భాష్యాలు వ్రాసాడు. ఇంకా ఋగ్వేదంలోని 40 సూక్తాలకు మరియు భారత భాగవతాలకు వ్యాఖ్యానం వ్రాసాడు. తర్కంతోపాటు మొత్తం 37 గ్రంథాలను రచించాడు. ఇందులో ప్రముఖమైనవి ప్రముఖమైనవి
గీతాభాష్యం
గీతాతాత్పర్యం
బ్రహ్మసూత్రభాష్యం
అణువ్యాఖ్యానం
న్యాయవివరణం
అణుభాష్యం
దేశోపనిషద్భాష్యం
మహాభారతతాత్పర్యనిర్ణయం
యమకభారతం
దశప్రకరణం
తంత్రసారం
ద్వాదశస్తోత్రం
కృష్ణార్ణవామృతం
సదాచారస్మృతి
జయంతినిర్ణయం
ప్రణవకల్పం
న్యాసపద్ధతి
తిథినిర్ణయం
కందుకస్తుతి
జీవుడు వేరు, బ్రహ్మము వేరు. జీవుడు మిథ్య కాదు. అలాగే జడ జగత్తు కూడా మిథ్య కాదు. ఈశ్వరుడు ఎంత సత్యమో జీవజగత్తులు కూడా అంత సత్యం.
భక్తి ఒక్కటే ముక్తిదాయకం. అది జ్ఞానపురస్కృతమైన భక్తి అయి ఉండాలి. ముక్తి నాలుగు విధాలు:
సాలోక్యం - జీవాత్మ భగవంతుని లోకంలో భగవంతునితోపాటు నివసించడం
సామీప్యం - భగవంతుని సన్నిధానంలో నివసిస్తూ కామితార్థాలను అనుభవించడం
సారూప్యం - భగవంతుని రూపం పొంది ఇష్టభోగాలు అనుభవిస్తూ ఆనందించడం
సాయుజ్యం - భక్తుడు భగవంతునిలో లీనమైనా ఆయన కంటే వేరుగా ఉంటూనే ఆయన ఆనందంలో పాలుపంచుకోవటం
మధ్వాచార్యుడు ఆసేతుశీతనగ పర్యంతం దేశమంతా పర్యటించి తన మధ్వమతాన్ని ప్రచారం చేసినా శంకరుని అద్వైతం, రామానుజుని విశిష్టాద్వైతం అంతగా ద్వైతం ప్రచారంలోకి రాలేదనే చెప్పాలి. అయితే దేశంలో వైష్ణవమత వ్యాప్తికి, ముఖ్యంగా కృష్ణభక్తి వ్యాప్తికి మధ్వమతం ఎంతగానో తోడ్పడిందనటంలో సందేహం లేదు.
THE GREAT INDIAN PHILOSOPHER TRIO - Sriman Madhvacharya
SRIMAN MADHVACHARYA
Sriman Madhvacharya was born around 1238 A.D., in a village called Pajaka, about eight miles southeast of the modern town of Udupi, in the Karnataka State. He lived for 79 years and preached Dvaita (Dualism).
Sriman Madhvacharya evolved a dualistic system of Philosophy from the Prasthana-Traya Granthas. It is unqualified dualism. Madhva’s Vaishnavism is called “SadVaishnavism”, as it is distinct from “Sri Vaishnavism” of Sri Sri Ramanujacharya.
Sriman Madhvacharya made a study on “Pancha-Beda”, which is often named as “Atyanta Bheda Darsanam”. It is classified as five distinctions:
1. The distinction between Supreme and the individual soul
2. The distinction between Supreme and non living matter
3. The distinction between the individual soul and non living matter
4. The distinction between one individual soul and the other
5. The distinction between one material thing and another.
The Atyanta Bheda Darsanam has been further categorized as ‘Padartha’ or objective reality, i.e.
a. Independent (Svatantra)
b. Dependent (Paratantra)
The Svatantra is one who is independent in total – meaning God, The Supreme and the Reality. Whereas the ‘Soul’ (Jiva) and the ‘World’ (Jagat) are the dependants (Paratantra) of the Supreme. Hence God rules them. The Supreme is the Independent and cannot be further classified, whereas the dependents are further classified as Chetana and Achetana. The positive signs are the ‘Chetana’ (intellect) i.e. Conscious souls and ‘Achetana’ (ignorant – unawareness or unconscious) that of ‘matter and time’. Unconscious entities are either eternal like the Vedas or eternal and non-eternals like ‘Prakriti, time and space’, or non-eternal like the products of ‘Prakriti’.
Before defining the unconscious entity, Sriman Madhvacharya explains about the Svatantra and Paratantra which is Nitya-Mukta i.e. eternally free from Samsara. In this study the ‘Svatantra’ is Maha Vishnu, Who is intelligent and Who is the Governor of the world and Whose Nitya-Mukta or the energy or power is Lakshmi. Vishnu can be realized through various group forms (Vyuhas) and Avataras (Divine incarnations). Likewise, the foremost ‘Paratantra’ is Lakshmi, the energy or power of Vishnu, Who is co-eternal and Who can assume various forms without a material body. She is not affected by pain or sorrow. Their sons are Brahma and Vaayu.
Prakriti (Pra = Supreme + Kriti = created/creation):- It is believed in the philosophy of Sriman Madhvacharya that Creation is different from Him. Based on this study he said that Vishnu is the efficient and the material or the cause of the world. God energizes Prakriti through Lakshmi and makes its evolution into the visible world. Prakriti is the material cause as all the objects, bodies and organs are made by Prakriti. The three aspects of Prakriti are presided over by the three powers – Lakshmi, Bhu (Saraswati – earth) and Durga. Avidya (ignorance) is also a form of Prakriti that hides the Supreme from the vision of the individual soul.
Sriman Madhvacharya believed that the world made of Prakriti is not an illusion but a reality, distinct from God. It is not also a transformation of God as that of curd out of milk nor is it a body of God. Hence it is unqualified and absolute dualism.
Sriman Madhvacharya accepted the classification of souls made by Sri Sri Ramanujacharya as:
a) Nitya – the Eternal (like Lakshmi)
b) Mukta or liberated (the Demi-Gods, Rishis, and Sages) and
c) Baddha or bound ones
Sriman Madhvacharya added two more to these: Those who are eligible and not so eligible for Moksha
(i) The completely surrendered ones, even though Baddha are eligible for Moksha.
(ii) Those who are not eligible for salvation are classified as
(a) Nitya-Sansarins i.e bound by the cycle of Samsara and
(b) Those whose destiny is hell – the region of blinding darkness (Tamoyogya).
Based on this classification the individual soul (Jiva), a distinct entity becomes plurality of souls. It is believed, as based on the classification, no two jivas are alike in character. As soul (Jiva) is different from God and matter (Prakriti), it depends on God for guidance. The Lord impels the Jivas to action in accordance with their previous conduct. Because of the past deeds the Jivi has to undergo sufferings and pains by which its impurities are removed, it attains salvation and skips the cycle of life and death and enjoys the blissful and true nature of a Jiva. Although the Jivas are graded and the classes of souls in the realm of bliss are various, as such there is no discord among them as they are aware of Brahman and have no faults. But the soul does not attain equality with God. They are entitled only to serve the Lord. Through nine types of devotion {Nava vidana bakthi} souls attain salvation with the grace of God.
He took a stand different from Sri Sri Shankara on Brahman and constituted nine most famous statements (Prameyas).
The Shloka that lays out the nine prameyas is
SrIman Madhvamate
harih paratarah, satyam jagat, tattvatho bhedho jIvagaNA, hareranucarA, nIchoccabhAvam gatAh |
muktir naijasukhAnubhUtir, amalA bhaktih tatsAdhanam, hyakshrAdi tritayam pramANam, akhilAmnAyaikavedyo harih ||
1) Harih Paratarah
Harih ---------------- Hari
Parataraha -------- (is) Supreme
Hari is the Supreme Lord and there is none superior to Hari. Hari is the One and Only Independent Reality.
2) Satyam Jagat
Satyam --------------- True
Jagat ------------------ World
The world is real. According to Sriman Madhva the reality is very much that we live in this world. In context to Sri Sri Shankara calling this materialistic world as a dream, Sriman Madhva says that we are not yet awakened from the dream to say that this is a dream. Hence what is happening at this moment is to be considered.
3) Tattvatho Bhedho JIvagana
Tattvatho ------------ Virtues
Bhedho -------------- Difference
Jivagana ------------ Living beings
Difference in beings according to their virtues. Every follower of the Madhva school firm believe in the Pancha-bheda—five real and eternal distinctions—
Atyanta Bheda Darsanam or Pancha-bheda:
A) Jiiveshvara bheda
The difference between Supreme Being and the Individual Soul {God and Living things}
B) Jadeshvara bheda
The difference between Supreme Being and the Non Living Matter {God and
Things}
C) Jiiva-Jiiva bheda
The difference between two individual Soul. Within the category of trees there are apple trees and there are lemon trees. {If this has been misinterpreted for division in caste then it is NOT the mistake of the Acharya. It may be the difference of two individuals of same family also like two brothers having common parents}
D) Jada-Jiiva-bheda
The difference between individual Soul and Non Living Matter {There is the category of trees and there is the category of hills. Trees and hills belong to different categories.}
E) Jada- Jada bheda
The difference between Non Living Matter. Within the category of books there are religious books and there are friction books.
4) Hareranucaraha
Harer --------------- Hari’s
Anucaraha -------- Followers
Having talked about difference due to distinction, Sriman Madhva concludes all are followers and servants of Hari.
5) Nichoccabhavam Gataha
Nicha --------------- inferior
Uccha -------------- superior
Bhavam ------------ feeling
Gataha ------------- exists
There is gradation among the beings. Some are superior; some are inferior. The law of karma at work. Because of their past karma, there are differences or gradations, taratamya among jivas. We have ripe apples as well as row apples in a basket. If this gradation were not to be there we would not have sentenced a criminal to jail.
6) Muktir Naijasukhanubhutih
Mukthi ------------- Salvation
Naija ---------------- without
Sukha -------------- Bliss
Anubuthir --------- felt
Moksha is the realization of innate happiness of the self. Ones life has a worthy meaning if it has mukthi (salvation).
7) Amala Bhaktih Tatsadhanam
Amala -------------- Pure
Bhakti -------------- Devotion
Tat ------------------- that (mukthi)
Sadhanam --------- Achievement
The means of achieving moksha is uncontaminated and unconditional Bhakti (devotion). Here Sriman Madhva emphasizes on Bhakti alone. There is no mention of Jnana (knowledge).
8) Hyakshsraditritayam Pramanam
Hya ---------------- Conclusion (Anumana)
Akshara --------- Word (Sruthi) (Sabda)
Adhi -------------- and
Tritayam -------- Three
Pramanam ----- Witness (Pratyaksha)
Sriman Madhva while talking of mukthi says it can be achieved through Bhakti alone. Bhakti towards Hari and the jnana (Knowing about Hari) is already available through perception, inference, and scriptural testimony, ie. Pratyaksha, Anumana, and Sabda.
Pratyaksha (perception):
There are jivatmas who have got the vision of the Supreme at some point of time. Like as we could let us say see “Fire”.
Anumana (inference):
Some times at the circumstantial evidence we have got to conclude the presence of the Supreme. Like if there is smoke on a hill we conclude that there must be fire at the bottom of the smoke. Even though fire is not visible from the foot of the hill. Let us suppose there is water in a vessel we immediately conclude it to be hot by seeing the vapors. The earth is rotating on its own axis; there must be some power to spin this huge ball. What is that power which makes this earth rotate?
Sabda (sound from Sruthis):
The testimony of the scripture. This is same as Sri Sri Ramanuja felt that the destiny has proclaimed at the crown of the all scriptures that SRINIVASA is the Para Brahman.
9) Akhilamnayaikavedyo Harih
Akhila -------------- All
Amnaya ----------- Praise
Eva ----------------- only
Vedyo ------------- Vedas
Harih -------------- Hari
Hari, and Hari alone, is praised in all the scriptures.