Shravanabelagola (Kannada: ಶ್ರವಣಬೆಳಗೊಳ Śravaṇa Beḷagoḷa) is a city located near Channarayapatna of Hassan district in the Indian state of Karnataka and is 158 km from Bangalore. The statue of Gommateshvara Bahubali at Śravaṇa Beḷgoḷa is one of the most important pilgrimage destinations in Jainism, one that reached a peak in architectural and sculptural activity under the patronage of Western Ganga Dynasty of Talakad. Chandragupta is said to have died here in 298 BC after he became a Jain monk and assumed an ascetic life style. Jainism in this place is 2000+ years old.
Bahubali (Sanskrit: बाहुबली) also called Gomateshwara (Kannada: ಗೊಮ್ಮಟೇಶ್ವರ Tulu: ಗೊಮ್ಮತಾ) was a son of Arihant Adishwar. According to Jainism, he was the second of the hundred sons of the first Tirthankara, Rishabha and king of Podanpur. The Adipurana, a 10th-century Kannada text by poet Adikavi Pampa (fl. 941 CE), written in Champu style, a mix of prose and verse and spread over in sixteen cantos, deals with the ten lives of the first tirthankara, Rishabha and his two sons, Bharata and Bahubali.[1][2] According to the Digambaras he was the first human in this half time cycle to attain liberation.[3]
A monolithic statue of Bahubali referred to as "Gommateshvara" built by the Ganga dynasty minister and commander Chamundaraya is a 57 feet (17 m) monolith and is situated above a hill in Shravanabelagola, in the Hassan district of Karnataka state, India. It was built in the 10th century AD.[citation needed] Hundreds of thousands of pilgrims, devotees and tourists from all over the world flock to the statue once in 12 years for an event known as Mahamastakabhisheka. On August 5, 2007, the statue was voted by Indians as the first of Seven Wonders of India.[4] 49% votes went in favor of this marvel.
The fight with his brother, Bharat, troubled Bahubali. So after much contemplation, he decided to give up his kingdom and take up the ascetic life. He took to meditation with a thirst for truth, but - it was for ego that he took to meditation on his own. Among monks who accept monastic vows, one must bow to all others who have accepted ascetism previously, regardless of age. Bahubali knew that if he went to Lord Rishabdev (Aadinath) for permission to take monastic vows, he would have to bow down to all his 98 younger brothers, who had renounced before him. Bahubali began meditating with great resolve to attain supreme knowledge, but did not succeed because of his ego, which stopped him from visiting his father's court, did not allow him to attain Keval Gyaana,the enlightenment.
However, Bahubali was adamant. He continued his practice unmindful of the vines, ants, and dust which enveloped his body. His sisters Brhami and Sundari were concerned and asked Tirthankar Adinath about their worldly brother Bahubali. Tirthankar Adinath said, although just moments away from enlightenment, Bahubali could not achieve it because he didn't realise that he was standing on 'the elephant' - Ego. Now understanding his folly, the sisters approached him and said, Oh my dear brother, at least now get down from the elephant. These words from his sisters led Bahubali to question "Am I really standing on any kind of elephant?". From this question he soon realised that the elephant he was standing upon was his pride and ego. Bahubali realised his mistake and shed his pride and ego. He had just lifted his feet to go and bow, when, truth and enlightenment dawned upon him. Blessed with the knowledge of Truth, Bahubali went to see his father who welcomed him. Bahubali began teaching and showing people the right path.
Bahubali is a major figure in Jain hagiography. His story exemplifies the inner strength of Indian culture. He won everything from his brother and could have become an emperor, but he returned everything to the brother. Bahubali is considered the ideal of the man who conquers selfishness, jealousy, pride and anger.
The fight with his brother, Bharat, troubled Bahubali. So after much contemplation, he decided to give up his kingdom and take up the ascetic life. He took to meditation with a thirst for truth, but - it was for ego that he took to meditation on his own. Among monks who accept monastic vows, one must bow to all others who have accepted ascetism previously, regardless of age. Bahubali knew that if he went to Lord Rishabdev (Aadinath) for permission to take monastic vows, he would have to bow down to all his 98 younger brothers, who had renounced before him. Bahubali began meditating with great resolve to attain supreme knowledge, but did not succeed because of his ego, which stopped him from visiting his father's court, did not allow him to attain Keval Gyaana,the enlightenment.
However, Bahubali was adamant. He continued his practice unmindful of the vines, ants, and dust which enveloped his body. His sisters Brhami and Sundari were concerned and asked Tirthankar Adinath about their worldly brother Bahubali. Tirthankar Adinath said, although just moments away from enlightenment, Bahubali could not achieve it because he didn't realise that he was standing on 'the elephant' - Ego. Now understanding his folly, the sisters approached him and said, Oh my dear brother, at least now get down from the elephant. These words from his sisters led Bahubali to question "Am I really standing on any kind of elephant?". From this question he soon realised that the elephant he was standing upon was his pride and ego. Bahubali realised his mistake and shed his pride and ego. He had just lifted his feet to go and bow, when, truth and enlightenment dawned upon him. Blessed with the knowledge of Truth, Bahubali went to see his father who welcomed him. Bahubali began teaching and showing people the right path.
Bahubali is a major figure in Jain hagiography. His story exemplifies the inner strength of Indian culture. He won everything from his brother and could have become an emperor, but he returned everything to the brother. Bahubali is considered the ideal of the man who conquers selfishness, jealousy, pride and anger.
The Bahubali Atishayakshetra with Bahubali in standing posture is situated on about 50 steps up and 28 feet in high at Kumbhoj, Kolhapur, Maharashtra.
One recently carved statue of Bahubali is located at Dharmasthala. A statue is also being carved in Gujarat.
As recently as 20 years ago, a huge statue of lord Gommateshwara was built at Gommatgiri, 14 kilometres north of Indore, on the Airport road. It is a good miniature copy of the original statue at Shravanabelagola.
The colossal monolithic statue of Bahubali at Shravanabelagola is 158 km away from Bangalore. This gigantic statue of Bahubali, who is considered a Siddha (one who has attained salvation), is carved out of a single block of granite and stands majestically on top of a hill. For centuries, Shravanabelagola has remained a great pilgrimage center and thousands of pilgrims flock to see the magnificent, gigantic statue. The saint is shown completely nude, in the Jain custom. It is 17 m. (55 ft) high and is visible from a distance of 30 km.
This statue is regarded as one of the largest monolithic statues in the world. It was created around 983 AD by Chavundaraya, a minister of the Ganga King, Rachamalla (Raachmalla SathyaVaak IV 975-986 AD). Neighboring areas have Jaina bastis and several images of the Tirthankaras. One can have a beautiful view of the surrounding areas from the top of the hill. At Shravanabelagola, the Mahamastakabhisheka festival is held once in 12 years, when the image of Gommateshvara is bathed in milk, curds, ghee, saffron and gold coins. This statue is now proposed as World Heritage Site by the Government of India.[5]
రెండు కొండల మధ్య ప్రకృతి సిద్దంగా ఏర్పడిన సరోవరమే "బెళగొళ" కన్నడంలో బెళ్ళి అంటే తెల్లని అని, గొళ అంటే నీటిగుండం అని అర్థం. జైన సంప్రదాయం ప్రకారం సంసార జీవితాన్ని త్యజించి సన్యాసాశ్రమం స్వీకరించిన వారిలో అత్యంత పూజనీయులైన వారిని శ్రమణులు అంటారు.అలాంటి శ్రమణులు చాలామంది ధ్యానంలో శేషజీవితం గడిపి నిర్వాణం పొందడానికి ఈ కొండలలో, పరిసర ప్రాంతాలలో నివసించారు.శ్రమణులు ఉన్న ప్రదేశం కాబట్టి ఈ బెళగొళను శ్రమణ బెళగొళ అనేవారు.క్రమంగా శ్రావణ బెళగొళగా మారింది. స్థానికులు బెళగొళ అనే పిలుస్తారు.చంద్రగిరి,ఇంద్రగిరి కొండల మధ్య ఉన్న బెళగొళను చుడడానికి దేశంలో ఉన్న ప్రాంతాల నుండి పర్యాటకులు వస్తారు.
ఇక్కడ ఉన్న 58 అడుగుల గోమఠేశ్వరుని విగ్రహం దేశంలోని జైన తీర్థంకరుల,శ్రమణుల విగ్రహాలన్నింటిలోకి పెద్దది. క్రీ.శ.983వ సంవత్సరంలో చాముండరాయ అనే మంత్రి గోమఠేశ్వరుని విగ్రహాన్ని ఇంద్రగిరి పర్వతంపై చెక్కించినట్లు చారిత్రక కథనం.దీనికే గోమఠేశ్వరుని ఆలయంగా వాడుక.ఇక్కడ ఆలయం కట్టడం, విగ్రహాన్ని ప్రతిష్టించడం జరగలేదు.కొండ చివరి భాగంలో విగ్రహం మలిచారు.బాహుబలిగా పిలిచే గోమఠేశ్వరుని విగ్రహాన్ని చెక్కడంలో శిల్పి అర్త్సమేణి కనబరచిన నైపుణ్యం స్వయంగా చూడాల్సిందే.ధ్యానంలో బాహుబలి ముఖం ప్రశాంతతకు చిహ్నంగా,సర్వం త్యజించిన వ్యక్తి ముఖంలో కనిపించే నిర్వేదాన్ని చక్కగా మలిచారు.ద్యానంలో శిలగా మారిన మనిషి చుట్టూ చెట్లు అలుకుపోయినట్లు బాహుబలి భుజాల చుట్టూ చెట్ల తీగలు,ఆకులను అద్భుతంగా చెక్కారు.విగ్రహం కాలి గోళ్ళు వాటి చుట్టూ ఉండే చర్మం గీతలు సహజంగా ఉన్నట్లు చాలా స్పష్టంగా చెక్కారు. ఒక సాధారణ మనిషి విగ్రహం దగ్గర నిలబడితే బాహుబలి పాదం ఎత్తుకు సరిపోతారు.
బాహుబలి మహామస్తకాభిషేకం సందర్భంగా భక్తులు అభిషేకం చేసేటప్పుడు కింద నిలబడి పాదాలను మాత్రమే అభిషేకించగలరు. గోమఠేశ్వరునికి కేన్ల కొద్దీ పాలు, తేనె, పెరుగు, అన్నం , కొబ్బరి పాలు, నెయ్యి, చక్కెర, బాదం పప్పు, కుంకుమ పువ్వు, నాణేలు, పసుపు, డ్రైఫ్రూట్స్, పండ్లతో విగ్రహం మొత్తం తడిసేదాకా అభిషేకం చేస్తారు.పూజారులు విగ్రహం పై నుండి అభిషేకం చేయడానికి వీలుగా స్ట్రక్చర్ కడతారు.దీని మీదకు వెళ్ళి అభిషేకం తంతు పూర్తి చేస్తారు. పర్యాటకులకు మహామస్తకాభిషేకం సమయంలో చూడటం కంటే మామూలు రోజుల్లో వెళ్ళడమే అనువుగా ఉంటుంది. ఈ ఆలయం కొండమీద ఉంటుంది.ఈ కొండ ఎక్కువ ఎత్తు లేకపోయినా ఎక్కడం కష్టమే.మెట్లు ఎత్తుగా ఉండడంతో యువకులు కూడా మధ్యలో విశ్రాంతి తీసుకుంటూ ఎక్కుతారు. మొత్తం మీద పదిహేను-ఇరవై నిమిషాల కంటే పట్టదు.బాహుబలి విగ్రహం తర్వాత ఇక్కడ చూడాల్సిన ప్రాంతాలన్నీ దాదాపుగా జైనమత ప్రాధాన్యం ఉన్నవే.జైన తీర్థంకరుల దేవాలయాలు ఉన్నాయి.వీటిలో చంద్రగిరి పర్వతం మీద అశోకుడు నిర్మించినట్లు నిర్మించినట్లు చెబుతున్న చంద్రగుప్త బస్తీ ముఖ్యమైనది.ఇందులో సెమీ ప్రిషియస్ స్టోన్స్ పొదిగి అద్భుతంగా చెక్కిన ఎనిమిది విగ్రహాలు పర్యాటకులను అమితంగా ఆకట్టుకుంటాయి.ఇక్కడ ఉన్నన్ని శాసనాలు మన్ దేశంలో మరే ప్రాంతంలోనూ లేవు.
చరిత్ర పరిశోధకులు 523 శాసనాలను గుర్తించారు.ఇందులో చిన్న కొండ మీద 271,పెద్ద కొండ మీద 172,80 శాసనాలు బెళగొళలో,మరో 50 బెళగొళ పరిసర గ్రామాల్లో ఉన్నాయి.ఇవన్ని కూడా క్రీ.శ.600-19వ శతాబ్దం మధ్యనాటివే.లెక్కకు మించిన శాసనాలే కాక లెక్కలేనన్ని దేవాలయాలు కూడా ఇక్కడ ఉన్నాయి.జైనతీర్థాంకురుల స్మృతి చిహ్నాలుగా పర్యాకులను ఆకర్షిస్తాయి. గోమఠేశ్వరుడు జైనమతం అవలంభించి ధ్యానముద్రలోకి వెళ్ళడానికి ఒక కథ వాడుకలో ఉంది.బాహుబలిగా పిలిచే గోమఠేశ్వరుడు ఋషబుని కుమారుడు.(రామాయణంలో శ్రీరాముని వంశానికి మూల పురుషుడు ఋషబుడని ఉంది.) ఇతడికి ఇద్దరు భార్యలు.రాజ్యాన్ని పిల్లలందరికీ సమానంగా పంచాడు.పెద్ద భార్య పెద్ద కొడుకు భరతునికి రాజదాని కోసల పట్టణాన్ని అప్పగించి మిగిలిన కొడుకుల రాజ్యభారం బాధ్యత కూడా అప్పగించాడు.భరతునికి రాజ్యాన్ని విస్తరించాలన్న కోరిక కలిగింది.తమ్ముళ్ళందరిపై దండయాత్ర చేశాడు.బాహుబలి మినహా అందరూ రాజ్యాన్ని భరతుని వశం చేసి తపస్సు చేసుకోవడానికి తండ్రి వద్దకు వెళ్ళిపోయారు.అన్న దురాక్రమణ సహించలేని బాహుబలి భరతుని ఎదిరిస్తాడు.స్వతహాగా శాంతికాముకుడైన బాహుబలి యుద్దంలో అనవసరమైన ప్రాణనష్టాన్ని వద్దని ద్వంద్వ యుద్దం చేసి గెలుస్తాడు.భరతుడిని చేతులతో పైకెత్తి నేలకు కొట్టబోయి,అంతలోనే పునరాలోచనలో పడతాడు.
బాహుబలి ఇహపరమైన సుఖాల కోసం పాపపు పనులు చేయడం ఎందుకని భరతుని వదిలివేసి,రాజ్యాన్ని అతడికే అప్పగించి తపస్సు చేసుకోవడానికి వెళ్ళిపోతాడు.ఇంద్రగిరి కొండపై బాహుబలి తపస్సు చేసి మోక్షం పొందిన ప్రాంతంలోనే దేవాలయ నిర్మాణం జరిగినట్లు భావిస్తారు.మన దేశంలో బౌద్దజైన మతాలు రెండూ దాదాపుగా ఒకే సమయంలో ప్రాచుర్యంలోకి వచ్చినప్పటికీ బౌద్దం వ్యాపి చెందినంతగా జైనం విసృతం కాలేదు.జైన మతంలో సన్యాసులు పాటించిన నియమాలు మరీ కష్టమైనవి కావడంతో దీన్ని ఆచరించడానికి ఎక్కువ మంది ముందుకు రాలేదు.కఠిన నియమాల కారణంగానే శ్వేతాంబరులు, దిగంబరులు అని రెండు వర్గాలుగా విడిపోయారు.శ్వేతాంబరులు ఉత్తర భారతదేశంలో కొన్ని చోట్ల ఉన్నారు.వీరు సంసార జీవితం కొనసాగిస్తారు.దిగంబరులు సన్యాసులు.వీరు దైవ చింతనలో ఉంటూ శరీరాన్ని కృశింప చేసి నిర్యాణం పొందే దీక్షలో ఉంటారు.